Doe eens normaal joh!!
Heb je hem gezien? Huhhh, wat Pascal? Nou, heb je het gezien? Ik neem wel ff een bakkie dan kun je er even over nadenken.
Ik heb enorm veel reacties ontvangen op mijn allereerste blog en allemaal even grappig, leuk, lief en vooral ook interessant. Nou, weet je het. Met name op de interessante reacties zat ik te wachten. Die geven me namelijk weer wat voer om te schrijven. Ik heb het gevoel dat we tegenwoordig overal perfect in moeten zijn of correct, maar wie bepaalt eigenlijk wat correct of perfect is?
Ik zal ‘m je verklappen: er zit een sticker onder een van mijn koffiekoppen op de foto. OMG, Bianca en ik hadden het er nog over. “Zullen we ‘m photoshoppen?”, zeiden we tegen elkaar. Maar we besloten om hem te laten zitten, om de reacties af te wachten. Mijn hele stuk ging natuurlijk over mijn onzekerheid om niet in de smaak te vallen. Van elk stuk commentaar op mijn niet-perfectie zou ik me persoonlijk wat aantrekken. En daar is niets van gelogen.
Wie bepaalt eigenlijk wat een niet-perfect plaats is in de maatschappij? Is er ergens een plek waar je kunt stemmen? Zo van ‘check, dit is normaal’ of ‘check, dit is lelijk’. Of volgen we de mensen van wie we denken dat ze er verstand van hebben. Als ik alleen al op oude foto’s kijk naar kleding, kapsels, schoenen of inrichting denk ik ‘oh mijn god, hoe kon ik?!’. In mijn tijd was het cool om je haar af te scheren en een Aussie te dragen, maar nu zien ze je met die kleding als gajes of een ‘Sjonnie’.
Deze week las ik in de krant dat lichaamsbeharing en een bierbuik in de mode komen (ja, ook voor vrouwen…). Huh? Hoe, wat, wie, waar?! Shit, ik heb de stemming gemist. Jarenlang probeer ik al mijn sixpack terug te vinden en nu komt de bierbuik terug. Zien we straks op Insta gymfoto’s met bierbuiken en lichamen vol lichaamsbeharing?
Het perfecte plaatje, tja, het perfecte plaatje… Voor mij een kopje koffie. Zwart graag. Terwijl mijn buurman er graag één wil met melk. Als iemand in Engeland een normaal kopje thee wil, is dat er een met een wolkje melk. De hoeveelheid melk is per persoon verschillend, voor mij is het normaal om thee te drinken als heet water met een zakje erin.
Normaal zit ‘m in wat je zelf normaal vindt, en hoe jij je laat beïnvloeden door anderen. Je ouders hebben je al heel vaak gezegd “Doe nou eens normaal”. Maar wat nu als normaal niet normaal voelt? Wat nu als je je een jongetje voelt, maar als meisje geboren bent? Wat nu als degene die als eerste begon te zingen, kreeg te horen ”Heeeeeee, doe jij eens normaal” en vervolgens normaal was gaan doen? Dan hadden we geen zang gehad. Wat als we tegen grote uitvinders hadden geroepen doe eens normaal? Dan waren we waarschijnlijk lang niet zo ontwikkeld als we nu zijn. (En je mag zelf beslissen of dat normaal is).
Kortom, dingen gebeuren als we juist niet normaal doen. Maar juist door anders te durven zijn, kunnen we dingen ontdekken en ons gevoel volgen, ook al zegt iemand dat je niet normaal bent. Break the rules, en dan met name die van jezelf als je jezelf te normaal vindt.